000			04177nam a22002057a 4500
005			20201211062700.0
008			200921s1992 gr ||||g |||| 00| f gre d
020			_a9600407754
040			_aKOUNDOUR _bgre _cKOUNDOUR
041	0		_agre
044			_cGR
082	0		_a889.35 _219η.
100	1		_4aut _947990 _aΚοτζιάς, Αλέξανδρος, _d1926-1992.
245	1	3	_aΤο σοκάκι : _bτα παιδιά του Κρόνου : νουβέλα / _cΑλέξανδρος Κοτζιάς.
260			_aΑθήνα : _bΚέδρος, _c1992.
300			_a128 σ. ; _c22 εκ.
520			_a«Κύριε Ζαλαγκάρα!» Μου άδραξε τον καρπό πάνω στο μπράτσο του καθίσματος, τα νύχια της κατακόκκινα τον σκάβουν, η ματιά της ολόμαυρη, αγριεμένη. Και άλλη ανατάραξη, σφοδρότερη. «Θα πέσουμε!» Πάνω από τις θέσεις έχει ανάψει η δεξιά επιγραφή: BITTE ANSCHNALLEN Κάτι πληροφορεί τους επιβάτες στο μεγάφωνο ένας βαρύτονος - ο κυβερνήτης; Έξω από το φινιστρίνι τα σύννεφα πυκνά, μήτε χαραματιά - αφ' ης εγκαταλείποντας το γλαυκό διάστημα χαμηλώσαμε, σταχτί βαμπάκι αδιαπέραστο ή μάζες μελανές φεύγουν ακαριαίως πίσω μας. Ο κύριος με το τυρολέζικο καπελάκι πλάι μου γυρνάει σελίδα στο Spiegel, στη ροδαλή κατατομή του στραβό ένα χαμόγελο σαν μορφασμός. Την καθησύχασα: Δεν πέφτουμε... έξι και είκοσι, της δείχνω το ρολόι μου: Σε μερικά λεπτά προσγειωνόμεθα. Μη γίνεται παιδί! «Τι λέει το μεγάφωνο;» «Σου το έχω πει κατ' επανάληψιν, δεν ξέρω λέξη γερμανικά», της χάιδεψα τα δάχτυλα - έχουν παγώσει. Το λεπτό άσπρο χέρι αποτραβήχτηκε - μπροστά στο μανικέτι μου νυχιές: «Τώρα μιλάει αγγλικά!» «Ε... σωστά!» «Τι λέει;» Στήνω αυτί, ανασύρω από την τσέπη το τσιμπούκι, το δαγκώνω. Οι Γερμανοί προφέρουν απαίσια τα εγγλέζικα, συνεχώς παρεμβάλλουν σαν παράσιτο: ζ, ζ, ζ... «Αλλοιώνει τις λέξεις το μεγάφωνο.» «Ούτε αγγλικά γνωρίζετε, κύριε Ζαλαγκάρα! Κοκορευτήκατε! Και στο θείο μου είπατε ψέματα, τολμήσατε!» Καταφρόνια συν ο παιδαριώδης τρόμος στα σκοτεινά της μάτια - όμορφα μαύρα μάτια, ναι, ώρες ώρες μου φαίνονται ζωώδη, ευκολότερα συζητάς με λεοπάρδαλη... Προφταίνω μια ρουφηξιά προτού ανάψει η δεύτερη επιγραφή - ας διακωμωδεί η Αννέτα το τσιμπούκι μου, σηκώνω τον αναπτήρα, με τόσο εκνευρισμό μια ρουφηξιά... ξανά το γύρισε στον πληθυντικό! μαρμάρωσε ο Σπύρος καταμεσής στην τεράστια αποβάθρα του Στατσιόνε Τέρμινι. Μεγάφωνα, πλήθη και βαβούρα μάγκωσαν τα μελίγγια του επικινδύνως: μεταβολή η κυρία βαδίζει καταπίσω προς την αμαξοστοιχία Νεαπόλεως απ' όπου μόλις κατέβηκαν ο αχθοφόρος με τις αποσκευές τους στο καρότσι πλησιάζει την έξοδο. «Αννέτα»!
650		7	_aΝεοελληνικό μυθιστόρημα. _2 _94291
942			_2ddc _cBOOK
999			_c7491 _d7491