Η τρίτη ευτυχία /
Ανρί Τρουαγιά ; μετάφραση Ξένη Λεκατσά - Τσομπανάκη.
- Αθήνα : Κέδρος, c1995.
- 153 σ. ; 22 εκ.
- Παράθυρο στον κόσμο .
Τίτλος πρωτοτύπου: Le troisième bonheur.
Η τρίτη ευτυχία είναι η λεπτομερής, σχεδόν κλινική ανάλυση της παθιασμένης σχέσης μεταξύ μητέρας και κόρης. Η Συλβί, είκοσι ενός ετών, που όταν η μικρή τη φώναζαν χαϊδευτικά Βιού, νιώθει μια αγάπη σφοδρή, απόλυτη, παράλογη για τη μητέρα της, τη Ζιλού, και μια βαθιά στοργή, έναν απεριόριστο θαυμασμό για το θετό πατέρα της, τον Ξαβιέ, ένα διακεκριμένο γιατρό. Η προσκόλληση της σ’ αυτούς είναι τόσο απόλυτη, που δεν της επιτρέπει ν’ ανεχθεί ούτε το παραμικρό σύννεφο στη ζωή του ζευγαριού. Όταν μαθαίνει πως η Ζιλού βρίσκεται στα ίχνη μιας τρίτης ευτυχίας, αντιδρά με πάθος εξουσιαστικό. Έρχονται στιγμές που πιστεύει ότι η ίδια είναι ώριμη, πεπειραμένη και λογική, κι ότι οι γονείς της έχουν την ανευθυνότητα και την παραφορά της νιότης. Αυτά τη κάνουν να ξεχνάει την προσωπική της ερωτική ιστορία, για ν΄ αφοσιωθεί ολόψυχα στη διάσωση του ζευγαριού που κινδυνεύει. Παρασυρμένη από ακραία συναισθήματα και περνώντας από την απογοήτευση στο θυμό και από τη αποστροφή στη συγκατάβαση, θα κάνει τη μαθητεία της ως γυναίκα. Εδώ, ο Ανρί Τρουαγιά σκιαγραφεί με μικρές πινελιές αυτή την πυρετώδη εξελικτική πορεία, μέσα σ’ ένα κλίμα οικειότητας, τρυφερότητας και ανεπιείκιας.