Ύστερα ξεκρέμασε τη φαρέτρα από τον ώμο του, την άφησε να πέση με θόρυβο σ' ένα τραπέζι, είδε αφαιρεμένος τα βέλη που κύλησαν στο πάτωμα, πρόσεξε πώς δυο σχημάτισαν ένα Χ, μισόκλεισε τα μάτια του στοχαστικά και, χωρίς ν' ανοίξη τα χείλη του να πη μια λέξη, πήρε το κύπελλο με το κρασί που του έτεινε, σκύβοντας το κεφάλι του, ο στρατιώτης που τον υπηρετούσε. Ήταν μια μέρα ζεστή του Απρίλη, από το παραθύρι που έδινε στη θάλασσα ερχόταν ξεψυχισμένη η ανάσα του νερού. Κρατώντας το κύπελλο στα χέρια του έκανε δυο - τρία βήματα και τα βαριά καμπάγια του αντήχησαν στο μαρμαροστρωμένο πάτωμα. Ο στρατιώτης τον παρακολούθαγε βουβός. Ήταν πρωί ακόμη. Ο ήλιος δεν είχε ανέβει πάνω από δυο σπιθαμές στο στερέωμα. Είχαν αφήσει στη μέση το κυνήγι, είχαν μόλις επιστρέψει στην πόλη, στο ανάκτορο του Έξαρχου της Αφρικής.